Ζούμε σε μια περίοδο πρωτόγνωρη και δύσκολη ταυτόχρονα, ενώ μόλις λίγους μήνες πριν είμασταν απορροφημένοι στην προσπάθειά μας να δώσουμε λύση στο θέμα της καταστολής κατά την ενδοσκόπηση. Νοιώσαμε ότι βρισκόμαστε σε μια σημαντική καμπή καθώς το ΚΕΣΥ ομόφωνα αποδέχτηκε την θέση μας να έχουμε το δικαίωμα παροχής αγχόλυσης και αναλγησίας (καταστολής) κατά την ενδοσκόπηση και βέβαια την χρήση των αντίστοιχων φαρμάκων και των αντιδότων τους. Στο Υπουργείο Υγείας έμενε να νομοθετήσει αντίστοιχα (μας δόθηκε αυτή η διαβεβαίωση) και έσκασε η Πανδημία με τον COVID-19 παγώνοντας κάθε διαδικασία.
Αρχικά πολλοί πιστέψαμε ότι θα είναι σίγουρα κάτι σημαντικότερο από τις προηγούμενες κρίσεις SARS και MERS αλλά μάλλον το βαρύ τίμημα έμελλε να το πληρώσει η Κίνα.
Οι εξελίξεις όμως ραγδαίες και τρομακτικές έθεσαν την παγκόσμια κοινότητα μπροστά σε μια απειλή που δεν αφορά μόνο στην υγεία των ανθρώπων αλλά και σε οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες που δεν μπορούν ακόμη να υπολογιστούν. Σαφώς προέχει η ασφάλεια των πολιτών και δυστυχώς τα σενάρια (και τα πιο αισιόδοξα) δεν είναι καθόλου καλά.
Η προσπάθεια να υπάρξει αργή και ομαλή έκθεση στον ιό, χωρίς να καταρρεύσει το σύστημα υγείας που καλείτε να περιθάλψει τους ασθενείς, έφερε την πρωτόγνωρη για τους πολίτες «καραντίνα» και τους περιορισμούς στις περισσότερες οικονομικές δραστηριότητες (με την ανεργία και την οικονομική δυσπραγία να έχει πλήξει ήδη ένα σημαντικό αριθμό πολιτών).
Πότε μπορούμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητά μας; Όλα θα κριθούν από το πόσο σύντομα θα έχουμε φάρμακα, εμβόλια και ανοσία σημαντικού μέρους των πολιτών. Το φάρμακο μπορεί, αν όλα πάνε καλά, να το έχουμε μέχρι τέλους του έτους , το εμβόλιο θα ακολουθήσει με επιπλέον μήνες καθυστέρησης (και πάλι αν όλα πάνε καλά) και βέβαια η ανοσία της πλειοψηφίας θα χρειαστεί επιπλέον πολύ χρόνο (και πάλι αν δεν έχουμε απρόοπτα τύπου να χάνετε σύντομα).
Η μείωση βέβαια των περιορισμών που ισχύουν, δεν μπορώ να φανταστώ πως θα γίνει χωρίς την χρήση περισσότερων test διάγνωσης, που θα δώσουν αφενός την όσο γίνεται πιο πραγματική εικόνα της λοίμωξης στην κοινωνία αλλά και την δυνατότητα να περιορίζονται οι πιθανοί ασυμπτωματικοί φορείς και βέβαια οι ανήκοντες μόνο σε ομάδες υψηλότατου κινδύνου.
Τα σενάρια που σχετίζονται με τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης (ή και κατάρρευσης) που μπορεί να φέρει σε εθνικό ή σε παγκόσμιο επίπεδο, αυτή η αρχικά υγειονομική κρίση, είναι πολλά (με τα περισσότερα να είναι δυσάρεστα) εξαρτώνται δε από αστάθμητους για την ώρα παράγοντες που θα καθορίσουν την διάρκεια των μέτρων περιορισμού.
Η πιθανή εργαλειοποίηση (εκμετάλλευση) της πανδημίας από αυτούς που καθορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο ως προς τις εργασιακές σχέσεις και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών δεν επιτρέπει και πολύ αισιοδοξία. Ο φόβος να υπάρξει μια ακόμη πιο άδικη διανομή του παγκόσμιου και εθνικού πλούτου, περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, περιστολή δικαιωμάτων εργαζομένων και γενικά πολιτών είναι μπροστά μας. Η οργανωμένη αντίδραση των κοινωνιών είναι το ζητούμενο και δεν υπάρχει.
Μέσα σε αυτό λοιπόν το εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον πρέπει να δραστηριοποιηθούμε επαγγελματικά και να ζήσουμε.
Πρώτη προτεραιότητα όλων μας στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα (για όσους ακόμη βλέπουμε ασθενείς με επείγοντα και σοβαρά προβλήματα) πρέπει να είναι η ασφάλεια, η δική μας, των οικογενειών μας και βέβαια των ασθενών μας.
Η εξασφάλιση του απαραίτητου ατομικού εξοπλισμού προστασίας για όλους μας, είναι κάτι που δεν χωράει εκπτώσεις και πρέπει να είναι βασική μας απαίτηση. Για όσους είναι στον ιδιωτικό τομέας επιπλέον να εξασφαλίζεται αυτός ο εξοπλισμός όχι σε τιμές λαδέμπορα και μαυραγορίτη. Είναι απαραίτητο λοιπόν αυτά τα δύο να τα προβάλουμε και να τα απαιτούμε σταθερά.
Τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης για την υποστήριξη των κοινωνικών ομάδων και των ελευθεροεπαγγελματιών που πλήττονται σημαντικά, δυστυχώς δεν μας συμπεριλαμβάνουν επί της ουσίας. Την ώρα που τα πάγια και σταθερά έξοδα παραμένουν ίδια, δεν υπάρχει ουσιαστικά εισόδημα καθώς είμαστε στα ιατρεία μας εξυπηρετώντας ελάχιστα άκρως επείγοντα περιστατικά και παρέχοντας κυρίως δωρεάν τηλεφωνική υποστήριξη με οδηγίες και πληροφορίες στους ασθενείς μας.
Το μέτρο του voucher 600 ευρώ για ψηφιακή επιμόρφωση 100 ωρών, είναι προσβλητικό για τον επιστημονικό μας κλάδο, το μόνο που θα πετύχει είναι να κάνουν την αρπαχτή τους διάφορα ΚΕΚ (Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης) και για τον λόγω αυτό ζητήσαμε από την κυβέρνηση να αλλάξει την απόφασή της ενώ καλούμε τους συναδέλφους να μην το δεχτούν και να μην κάνουν εγγραφή στην σχετική ηλεκτρονική πλατφόρμα.
Οι γιατροί και όλοι οι υγειονομικοί της χώρας δεν χρειάζονται παλαμάκια και χάπενινγκ. Χρειάζονται υποστήριξη με την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, που ήταν και παραμένει ο βασικός πυλώνας υποστήριξης των πολιτών, με την πλήρωση των κενών οργανικών θέσεων γιατρών και νοσηλευτών, την ενίσχυση του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού και την προμήθεια του απαραίτητου εξοπλισμού προστασίας. Το τελευταίο αφορά και στα ιδιωτικά ιατρεία
Χρειάζονται μέτρα υποστήριξης του σημαντικού δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας που αποτελούν τα ιδιωτικά ιατρεία, εντάσσοντας τα τουλάχιστον στα απαραίτητα μέτρα που λαμβάνονται για τις υπόλοιπες πληττόμενες κοινωνικές ομάδες.
Οι υγειονομικοί στο σύνολό μας θα σταθούμε στο ύψος της επιστημονικής και κοινωνικής μας ευθύνης, και απαιτούμε να μας παρέχονται τα μέσα ώστε να είμαστε ασφαλείς για να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε τους ασθενείς μας.
Να είστε όλοι υγιείς
Χάρης Τσιώνης
Πρόεδρος Δ.Σ. της ΕΠΕΓΕ
Υ.Γ. 1. Στο site ανεβαίνουν επικαιροποιημένες οδηγίες για την πανδημία και να τις ανοίγετε.
Υ.Γ. 2. Το site της ΕΠΕΓΕ όπως και το περιοδικό «Ενδοσκοπήσεις» βρίσκονται σε μια νέα αρχή, για να επιτελέσουν το έργο τους, αυτό της ανάδειξης των προβλημάτων αλλά και της επιστημονικής και επαγγελματικής πληροφόρησης έχουν ανάγκη από τις κριτικές, προβληματισμούς, ιδέες και προτάσεις των πολλών που είναι οι νοσοκομειακοί και ιδιώτες γαστρεντερολόγοι. Κανείς δεν περισσεύει σ’ αυτή την προσπάθεια..