Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Πρόσφατα, στα πλαίσια της ετήσιας διημερίδας της ΕΠΕΓΕ, έγινε η προγραμματισμένη Γενική Συνέλευση και από τις εκλογές προέκυψε το νέο Δ.Σ με 3ετή θητεία.
Στο νέο Δ.Σ., νέα αλλά και παλιά μέλη σχηματίζουν την ομάδα της επαγγελματικής μας εκπροσώπησης. Νέο αίμα Νέες ιδέες Ο χρόνος θα δείξει.
Στην πράξη έχουμε σήμερα μαζί με τους παλιούς και νέους «εθελοντές» που θέτουν τον εαυτό τους στη διάθεση των πολλών, στη διάθεση της κοινής μας προσπάθειας, με την υπόσχεση να δουλέψουν, να αφιερώσουν χρόνο από την επαγγελματική και οικογενειακή τους ζωή για το κοινό καλό. Δεν έχουμε «επαγγελματίες» συνδικαλιστές και ούτε τους θέλουμε άλλωστε, δεν έχουμε συναδέλφους που από ιδιοτέλεια πολιτική η καριέρας βρίσκονται στο Δ.Σ., δεν έχουμε επίσης τις λύσεις. Η «επιστράτευση» ήταν για τους περισσότερους η αφορμή αφού προϋπήρχε η αιτία του άδολου ενδιαφέροντος για το σήμερα και το αύριο της γαστρεντερολογίας και των λειτουργών της στην χώρα των μνημονίων.
Η περίοδος που διανύουμε είναι ιδιαίτερη όχι μόνο λόγω των δυσκολιών που προκύπτουν από την οικονομική κρίση. Η ιδιαιτερότητά της έχει να κάνει με την «ποικιλία» των εργασιακών μας σχέσεων, που μπορεί να είναι αποκλειστικά με το κράτος και όλες τις υποκατηγορίες του (ΕΟΠΥΥ, ΕΣΥ κλπ), με μεγάλες ιδιωτικές μονάδες που παρέχουν και δευτεροβάθμια περίθαλψη, με ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα που διαθέτουν και ενδοσκοπικές μονάδες, με κέντρα τα οποία λειτουργούν συνεργαζόμενοι μεταξύ τους γαστρεντερολόγοι, ιδιωτικά ιατρεία και ενδοσκοπικά εργαστήρια μεμονωμένων γαστρεντερολόγων και βέβαια όλα αυτά να έχουν πάλι σχέση (σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό) με το κράτος υπό οποιαδήποτε μορφή ενώ πρόσφατα προστέθηκε και η κατηγορία του γαστρεντερολόγου που δεν διαθέτει τίποτε δικό του (ούτε ιατρείο ούτε εξοπλισμό) και ενδοσκοπεί «με το κομμάτι» για λογαριασμό άλλων…
Έχουμε να διαχειριστούμε λοιπόν μια κατάσταση που έχει πολλές και ποικίλες διαδρομές για τον καθένα μας, με γνωστές και άγνωστες πτυχές, νόμιμες και άλλοτε παράνομες, ηθικές και άλλοτε ανήθικες και που γνωρίζει καλά μόνο όποιος τις βιώνει σε πρώτο πρόσωπο.
Το χειρότερο όμως που χαρακτηρίζει την εποχή μας δεν είναι μόνο η δική μας εργασιακή «αναρχία» και η απουσία κανόνων σε αυτή την «βαβέλ» των εργασιακών σχέσεων αλλά και η απουσία ενός εθνικού σχεδίου για τον χώρο της υγείας από το Υπουργείο Υγείας και την κυβέρνηση, παραμένοντας έτσι όμηροι πολιτικών που επιβάλλονται από «εξωεθνικά» κέντρα και μόνο στόχο έχουν τους αριθμούς μέσω περικοπών χωρίς να ενδιαφέρονται για την ποιότητα των υπηρεσιών και τους ίδιους τους πολίτες.
Αποφάσεις και μεγαλόστομες διακηρύξεις από τους υπεύθυνους για την υγεία των πολιτών ακυρώνονται πριν ακόμη καλά – καλά γίνουν γνωστές από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, ενώ συχνά λαμβάνονται αποφάσεις που δεν εφαρμόζονται ποτέ. Η ανάγκη για βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις αντιμετωπίζεται με απίστευτη επιπολαιότητα, η ανάγκη δημιουργίας δομών πρωτοβάθμιας φροντίδας θυσιάζεται στον βωμό του πολιτικού εντυπωσιασμού και του πρόσκαιρου πολιτικού οφέλους, το ψέμα και ο λαϊκισμός γίνονται τα οχήματα για να περάσουν μέτρα που αποσυντονίζουν και καταστρέφουν υπάρχουσες δομές. Η άγνοια του χώρου χαρακτηρίζει τις πράξεις και τις παραλείψεις των πολιτικών προϊσταμένων στο χώρο της Υγείας.
Σε αυτό το κλίμα η επιθυμία να μπει κανείς μπροστά για να υπερασπιστεί και να διεκδικήσει τα δίκαια του επαγγελματικού του χώρου μπορεί να μοιάζει με αφέλεια και άγνοια κινδύνου. Τα μέλη του νέου Δ.Σ. να είστε σίγουροι ότι δεν είναι αφελείς, είναι κομμάτι του δικού σας εαυτού, επιστήμονες πολύ καλά προσγειωμένοι στην δραματική πραγματικότητα που όμως δεν μας πρέπει και οφείλει να αλλάξει.
Το νέο Δ. Σ. (όπως άλλωστε και τα προηγούμενα) έχει απόλυτη γνώση των δυνατοτήτων μας αλλά και των αντικειμενικών συνθηκών. Ο χρόνος που θα αφιερωθεί για την κοινή μας υπόθεση δεν θα πάει χαμένος αν όλοι οι συνάδελφοι είμαστε δίπλα στο Δ.Σ όχι για να μας οδηγήσει αλλά για να συμπορευτεί μαζί μας, όχι για να επιβάλει τις απόψεις του αλλά για να ακούσει και αφουγκραστεί τις απόψεις και τις αγωνίες όλων μας.
Δεν αρκεί εδώ μόνο η «προσφορά» των μελών του Δ.Σ. για να αποκτήσουμε δύναμη, πρέπει να υπάρξει και η ελάχιστη «προσφορά» των πολλών, πρέπει να ενώσουμε τα χέρια μας και για να τα ενώσουμε πρέπει πρώτα να τα απλώσουμε προς τους άλλους και μεταξύ μας.
Η υπόθεσή μας είναι πόρτα ανοιχτή, μια ανοιχτή πρόσκληση, χωρίς προκαταλήψεις, να μπορέσει ο καθένας να δώσει τον χρόνο του (πολύ ή λίγο), την πληροφορία του, την άποψή του, την ιδέα του, την κριτική του.
Το νέο Δ.Σ οφείλει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για αμφίδρομη επικοινωνία, με την καθημερινή κουβέντα δια ζώσης ή από τηλεφώνου, και την εκμετάλλευση κάθε ηλεκτρονικής μορφής επικοινωνίας. Οι αλλαγές που θα επιδιωχθούν στην ηλεκτρονική σελίδα της ΕΠΕΓΕ και η διαδραστική της λειτουργία θα είναι τα πρώτα εργαλεία.
Πρώτα απΆ όλα, όμως, πρέπει να υπάρχει η επιθυμία να πορευτούμε πολλοί, αν όχι όλοι, μαζί. Ο καθένας μόνος του είναι εύκολη λεία για φτηνή και απαξιωμένη εργασία.
Κανείς δεν περισσεύει στην κοινή μας προσπάθεια.
Είναι χρήσιμη η γνώμη όλων από τον ιδιαίτερο εργασιακό χώρο, όποιος και να είναι αυτός, δημόσιος, ιδιωτικός η μικτός. Χρειάζεται η άποψη ΟΛΩΝ για το αύριο. Χρειάζονται συνάδελφοι από τις διάφορες περιοχές της χώρας (περιφέρειες και νομούς) που θα λειτουργήσουν σαν «σύνδεσμοι» ανάμεσα στο Δ.Σ. και τους υπόλοιπους γαστρεντερολόγους. Δεν υπάρχουν καταστατικές δομές ή εσωτερικοί κανονισμοί που να απαγορεύουν τη δημιουργία οργανωτικών δομών που θα μας φέρνουν πιο κοντά. Από εμάς εξαρτάται πώς θα ενώνουμε δυνάμεις. Χωρίς προκαταλήψεις να συζητήσουμε για όλα.
Σαν αρχή να ξεφυλλίζουμε το περιοδικό μας και να επισκεπτόμαστε την ιστοσελίδα μας (που επιθυμία όλων είναι να βελτιωθούν περισσότερο και για τον σκοπό αυτό το νέο Δ.Σ ήδη στην πρώτη του συνεδρίαση συζήτησε και πήρε τις πρώτες του αποφάσεις), να απαντάμε στις προσκλήσεις επικοινωνίας του Δ.Σ. ΅Ολα τα άλλα θα τα οικοδομήσουμε σιγά-σιγά όλοι μαζί. Ακόμη και αν δεν κατορθώσουμε να ανατρέψουμε πολιτικές που μας βλάπτουν θα έχουμε κερδίσει την ενότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ μας για να μπορούμε να υπάρχουμε, να μπορούμε να πορευτούμε με αξιοπρέπεια.
Το ΔΣ της ΕΠΕΓΕ